bazı dostlar çok kıymetlidir...
öyle ki görüşmeye hiç fırsat olmasa bile fırsat yaratmak gerekir...
mesela hiç vaktinin olmadığı bir an A şehrinden B şehrine gitmen gerektiğinde, sırf Homy'ye bi kerecik sarılabilmek,kedimizi bir kerecik mıncırabilmek için C şehrine bi uğramak gerekir:) Geçe 12de otogara gelip sabah 9'da B şehrine gidecek olsan,yorgunluktan hışırın çıkacak olsa da öyle..
Böyle anlardan birini de bu cumartesi yaşadım...
Peri ile bazı özel sebeplerden ötürü haftalardır görüşemiyorduk.Sabahtan akşama kadar çalıştığı için ve babasının çocukluk hayali garidyanlık mesleğini bu yaşında icra etmeye heves ettiği için,çook zordu görüşmemiz.
aynı şehirde hasret çekiyorduk anlayacağın :))
cumartesi akşamı ,tam da eve geç kaldığım saatlerde aklıma geldi-Perinin biyerde randevusu vardı bu akşam.Yazmiim şimdi,özel accık :P
aradım,işi bitmiş,eve dönmek üzereymiş,osmanbey metrosu yakınındaymış
ben de zaten Alby'den ayrılmak üzereydim,taksim metrosu yakınındaydım :))
hemen metroya koştum,ortada buluştuk
hızlı hızlı hayatımızda ne oldu ne bitti anlattık,hızlıcana dert dinledik,hızlıcana komik anı anlattık,hızlıcana kahkahalar attık,hızlıcana fotoğraf çektirdik...
anlayacağın: hızlıcana dostluğumuzu tazeledik ayrıldık:)
güzel bir andı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder