kısa ama güzel bir maceraydı burada yazmak...
ama başıma ne geldiyse özel hayatımı güle oynaya anlattığımdan geldi.
"bu sefer uslandım,madem istanbulda yeni bir hayata başladım,artık insanlara kendimi bu kadar açmamalıyım" dedim,çok değil beş ay önce.
Ama ne oldu?
utanmadan tuttum bi de blog açtım:-/
twitterımın zaten maşallahı var...
sırf kendimi açıkça ifşa etmekten başıma gelen boku bile bugün sıcağı sıcağına Homy'mle paylaştım,Şapşala Limaya anlattım,ablama,buluştuğum kuzenime...
şunları yazdığım saniye peri mesaj atmış,iyi misin diye.
bi fasıl da ona anlatacak gibi görünüyorum birazdan...
lanet olsun ki hala güveniyorum insanlara,kimsenin beni üzmeyeceğine inanıyorum,bile bile kötülük yapmayacaklarına inanıyorum...
oysa yapıyorlar.
aynı evi paylaştığım,en zor zamanımda gece boyunca uyumayarak bana destek veren insan bugün o omzunda ağladığım meseleyi, paylaşması en kötü sonuçlar doğuracak kişiyle paylaşıyor.
"dünyada bi ondan korkuyorum" dediğim kişiye hayatımın gizli kalması gereken yerlerini bire bin katarak,olmayanı da oldu diyerek ispatlamaya çalışıyor...
ve ben buna rağmen bu olayı bile güvenerek başkalarına anlatabiliyorum
çünkü gerçekten güveniyorum!!
deli miyim neyim...
küçüklambacinine bile güveniyorum.
Onun bana yaşattığı bir kabustu,ama uyanınca "rüyaymış" dedim geçtim.
onunla konuşmam gerek,bu mesele hakkında...
ve ona bile güvenebiliyorum
görüyor musun salaklığımı??
iyi bir insan diyorum,çok şey paylaştık diyorum,buraya yazmadım ama beni aramıştı geçen haftalarda-sesimi duymaya muhtaç,o bana kıyamaz diyorum
ve ona hala gü ve ni yo rum!!
saçımı başımı yolasım geliyo günlük.
herşeyi geçtim ben lamba cinine nasıl güvenebilirim ya??
güvenilmeyecek bi insan olduğunu bana kanıtlamadı mı?
oof günlük of,düşündükçe sinirleniyorum..
siz de düşünsenize etrafınızdaki insanların size zarar verme potansiyelini..
mesela ben,...
Lima'nın yedi sülalesinin numarası var elimde,paylaşılmasını asla istemeyeceği onlarca sırrına şahit oldum.Bir piçlik anıyla kızın hayatını karartabilirim,
mesela perinin herhangi bir arkadaşı..
Bi anlık kıskançlıkla facesinden erdiyle çekilmiş resimler alıp tek tuşla babasına gönderebilir
ya da pek güvendiğiniz sevgiliniz,ayrılığın verdiği hırsla evinizi basıp bunca yıl yaşadıklarınızı çatır çatır anlatmakla sizi tehdit edebilir...
dinamidimizin pimi işte bu kadar başkalarının elinde...
hal böyleyken ve bu olaydan dilim aşırı derecede yanmışken bi de blog yazmam kendi kendimi ifşa etmek demek
bunu farkındayım.
o yüzden bloğumu kapatıyorum,twitterımı da öyle.
facede zaten birşey yok,forum üyeliğime de kıyamıyorum...
ama hepsinden kurtulmalıyım,
farkındayım...
bir kazık daha yersem
bu çekirdek kitleden
Limadan,homyden,periden,ablamdan...
bir daha kimseye güvenmeyeceğim
söz veriyorum!!
ama hayatımın en büyük kazığını yiyene kadar bu çekirdek kitleye sıçtığım boku bile anlatmaya devam edicem..
ne diyim,
Allah beni ıslah etsin :)
ve son olarak...
hala yüzüm ağlamaklı olduğunda moralimi yerine getirmek için tırnağında pembe kalpli ojeyle gün boyu gezebilecek kahramanlıkta bir Alby'm var!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder